// we don't look / like pages from a magazine / but that's all right // let's do it all imperfectly //

miércoles, mayo 17, 2006

Songoku en avión vai ao mundial de frontón

La calle desierta, la noche ideal
un coche sin luces no pudo esquivar
un golpe certero...

Ou simplemente as rúas desertas, silenciosas, coma se dun éxodo se tratase. A lúa observa inqueda aos poucos transeúntes que ousan pisar o exterior, alleos, se cadra, aos hacinamentos que se están a producir en fogares e lugares de ocio. A cidade semella baleira, temerosa da noite, como agardando a fin dun toque de queda anunciado.

De súpeto, un berro racha a angustiosa calma nocturna. Tres letras que transformarán a noite. Dúas veces.

Gol.

Os hacinados saíron. Cohetes, pitidos e baños na fonte de Praza España. Cánticos de base "". Franceses con copas de europa feitas con caixa de pizza e papel albal*. Blau-grana partout. Noraboa pois.


Pero, qué carallo, que non foi só día de fútbol.

Galiza viviu ese día no que unha páxina do periódico vén en galego e a xente xa está contenta. Non quero poñerme repelente, porque para mín tampouco foi máis ca un festivo, un día dunha resaca e un descanso intenso merecidos. E de limpeza. Que sempre está ben.
No entanto, recoñezo que o día das letras galegas é un día que sempre me fai cóxegas no estómago e me lembra quen son e quen quero ser e a quen llo teño que agradecer (a ese encantador señor da foto e á súa benquerida e igualmente encantadora señora). Lémbrame a sorte que teño de ter aprendido a enfiar as palabras e a querelas coma se fosen parte de mín. Canto desfruto tocando as teclas coma se pertencesen a un instrumento e debuxando as letras e as formas que vexo no interior da miña fronte.


Non pretendía poñerme tan poética. Será a emoción da viaxe a Londres, que así, coma quen frega, xa é este sábado. Máis información ao meu retorno, pequenos meus.


Hoxe mándovos kisses no canto de chuchos.

I'm not here for your entertainment
You don't really want to mess with me tonight
Just stop and take a second
I was fine before you walked into my life
Cause you know it's over
Before it began
Keep your drink just give me the money
It's just you and your hand tonight

P!nK -- U & Ur Hand (había outra máis malota...)

__________________________
*Dato verídico. Feliz cumpleanos, Landry, por certo.

1 Dime ti

Blogger pedro di...

lo mismo, pero a lo bestia, lo viví yo en barcelona... también ayuda que en casa estábamos 20, co trompeta de esas del futbol incluida... claro, el silencio era en la calle, porque dentro..."malament"

de lo que paso luego en canaletas, creo que todo el mundo lo ha visto por la tele... si es que hay gente que cuando esta contenta le da por destrozar su ciudad...

que vaya bonito por la pérfida albión, y saludos a alex..

besiños

11:46 a. m.

 

Publicar un comentario

<< Home