Leccións de beleza (I)

Hoxe atopeime coa Doutora Amor, que vale para máis que consellos románticos, e estivemos falando dos pelos, ese detestado elemento que arrincamos ou cortamos sen pudor cando emerxe polo corpo pero que cando está na cabeza adoramos e coidamos ata saciedade.

Eu comenteille o meu gran trauma coa combinación pelo-sombra. Explícome: por que, por moi depilada que vaia unha (eu), se un día pon vaqueros, milagrosamente, ao día seguinte, os pelos das pernas medraron e reproducíronse cal colleita de tempada? Paréceme fascinante. Non lle pasa a todo o mundo, seica, pero é que eu me vexo tan espléndida e libre deles un día e, ao seguinte, se puxen pantalóns longos, xuro que se multiplican de forma asombrosa.

Ela díxome que ao mellor é paranoia miña e que o rollo é que non me fixo tanto neles o día antes, e que unha sempre se ve máis pelos dos que ten. Seica é coma cando te miras ao espello e non ves nada raro, pero que se miras de preto unha cexa che parece mesmo ver cómo saen os pelos e xa non podes saír da casa sen depilala.

Poida que seña paranoia, pero é un feito demostrado que cando tes as pernas á sombra saen reforzados. Coma cando miña irmá dislocou a rodilla e estivo non sei canto tempo cunha movida na perna e cando a quitou tiña a selva amazónica pelil nunha perna e a outra estaba normal. Ao mellor é que esa situación, nalgunha xente, coma min, se extrapola e os pelos se emocionan só cun chisco de sombra.

A doutora Amor díxome que ese comentario é unha gilipollez e que se me vai. Non lle dixen que non fora certo, pero aínda así fixen un experimento a curto prazo para demostrar a miña hipótese: depilación (con maquinita depiladora) e hoxe vaqueros.
Máis de 24h despois... as miñas pernas seguen igual de estupendas ca ontes. Aínda así, non caio da burra e esperarei polo experimento de comprobación da hipótese pelo-sombra a longo prazo. Xa vos contarei como sae.

Polo de agora, vou deixar estar o tema. E mañá, para a supercea que temos preparada, poñerme luminosa, elegante e mesmo glamurosa. A doutora non vén porque ten cousas que facer o sábado cedo, pero a ver se lembro invitala a un café esta semana, que, ademais, estou soa no piso porque os meus meniños marchan vacacionear.

A próxima será unha lección de beleza de verdade. Poida que mesmo se anime a escribirme un post a doutora, aínda que ultimamente ten tantas consultas amorosas que lle queda pouco tempo. Pero di que para min sempre ten un anaco. Mira que é simpática ela...



Sentimental waking up or sleeping in a coffee cup
It seems
You're so high the sky is scared
And now you're in my nightmares and my dreams
Still you are the only thing I need
You give me chills
And then you leave me cold
Still you are the only thing I feel

Chills -- Ben Lee



I believe in memories
They look so, so pretty when I sleep
And when I wake up
You look so pretty sleeping next to me
But there is not enough time,
And there is no song I could sing
And there is no, combination of words I could say
But I will still tell you one thing
We're better together.

Better together -- Jack Johnson