A Espiral

A RAE (á cal aprecio pouco pero sempre recurro) define unha espiral como:

f. Curva plana que da indefinidamente vueltas alrededor de un punto, alejándose de él más en cada una de ellas.
f. Sucesión creciente de acontecimientos.

Falta, non obstante, unha acepción menos estendida pero igualmente importante que combina o concepto de espiral como curva e como sucesión de acontecementos. É dicir A Espiral. "A" maiúsculo e "E" maiúsculo.

f. estar na/nunha ~. Atoparse atrapado nunha sucesión de actos de perdición, tales como saír ata altas horas da madrugada durmindo menos do necesario, aos que o suxeito se vai afacendo, sumerxíndose así nunha vida de fins de semana de grande intensidade nos que non se descansa o necesario e se cometen gran cantidade de excesos.

Pois aí estou eu. No vórtice da maldita espiral da perdición. E cando un está na espiral non vale de nada dicir que está canso ou que só vai tomar unha, porque nunca é unha e nunca é un ratiño. Se segues o instinto da marcha nocturna e saes, a espiral arrastrarate ata máis aló das 7 da mañá, sen necesidade de realizar actos esponxiles alcohólicos (i.e. tomar copichuelas).


Non teño claro cando comezou a espiral, pero sei que este último capítulo empezou o venres cunha cena perfecta e ideal no Gastravaganzza, cunha compañía inmellorable. Posteriormente, uninme a outro grupo de amistades na miña casa para "tomar algo". Reitero o perigo desta frase, que nos levou a todos a un "tomar algo" ata xa entrado o día, aló polas 8 da mañá. Nin madrugada é xa. Léase: deiteime máis tarde do que me erguera. Bieeen.

A perdición non se detivo o día seguinte, a pesar de que, despois de durmir moi pouco e ir pasar a tarde á praia, estabamos todos moribundos. Houbo algunha baixa, iso si, pero o resto saímos, ilusos de nós, pensando que aguantaríamos pouco. Quen nos ía dicir que acabariamos dándoo todo no Vademecum ata ben entradas as 7... Quen mo ía dicir a min, que á 1, de volta na miña casa despois dunha excelente tranqui-festa-pincho no piso novo de Reichel para festexar os cumples, me queixaba de dor de cabeza e cansanzo... O que non amañe o ibuprofeno, que non o intente amañar o home.

Nestas estamos. Abstívenme da mini-excursión á praia para ver a final de skate e vou ver se limpo algo do meu piso, casa de okupas de fin de semana ós que estou encantada de coñecer.

Imos aló.


Un biquiño húmido para Galiza a ver se deixa de arder. Morte aos pirómanos e a todos os que destrúen a herencia dos nosos fillos.


i'm going to turn and walk away
you wait 'til i am far along
then run and come and catch my arm
and say you'd die if i were gone

Make me stay -- Ani Difranco