Automobilismo en Vigo... Brum-brum-ñeeeeeee

(Si tuvera este coche si que non tiña problemas...)

Por algún estraño motivo a xente quere ter coche. Eu comprendo a necesidade en certos casos e agradezo o préstamo materno do Puntito nas ocasións sinaladas nas que o servizo de autobuses ao CUVI se reduce ata case desaparecer, pero de aí a empeñarse en moverse pola cidade en coche, hai un bo treito. E é que parece que os vigueses andan a sacar 2 coches cada un nestas datas (coma os de san ciprián no vrao). Van todos en fila no coche dando voltas e voltas e voltas polas rúas buscando un sitio para aparcar... e eu son unha das pringadas que sempre ve o sitio despois.
Se cadra é que tiven un mal día e era mala hora, porque outros días dou aparcado o coche nunha zona sen ORA en cinco minutiños e abondo preto da casa, pero ontes todo saía mal... Xa digo que puido ser o momento. Normalmente chego sobre as 2:30, pero ontes tiven que ir buscar a un colega ao aeroporto e cheguei ás 4 e algo. Bueno, a do aeroporto é outra. Teño un fallo neuronal, creo, porque aló iba eu baixando toda feliz do CUVI cando vexo un sinal no que se indica "aeroporto" á dereita e, a pesar de saber por onde se vai pola autopista, vou e viro, así de repente, en plan "ai, a ver!", se me descuido sobre dúas rodas polo repentino da decisión. E, claro, era un desvío monte a través para a carretera do aeroporto, a que pasa por canto pueblo teñen Mos e Vigo xuntos.
Este desvío non fixo que chegara tarde, de todos xeitos, así que recollín ao compañeiro e baixamos. Despois de dúas voltas arredor das rúas de por riba da Praza Elíptica, deixeille marchar para seguir á procura do aparcamento eu soa.
Media puta hora dando voltas para acabar no curuto do castro. Eso si, claro, ao baixar andando, cabreadísima, 5 sitios libres cerca da casa. Aínda que o mellor momento foi ver a unha tía esforzándose para meter un R19 nun sitio no que cabería un smart xustiño. Por intentalo non foi, dígocho eu. Tamén houbo algún afortunado (sempre o de diante) que atopou un sitio incrible mentres o puntito morría de medo e frío no Castro... E o peor é que logo hai que ir por el. Pero diso xa non me queixo porque me levaron.
Mira, agora xa tanto me dá, porque marcho para a casa despois de comer e o bon do puntito ha quedar alí ata o vrao, o máis seguro. E no vrao sitio para aparcar hai, iso si. O luns é a volta ao VITRASA, logo... e para os que me abandoaron na oficina será a volta ao traballo. Non me dan unha pena, que aquí estou pringando eu soa, co teléfono soando non-stop e xente facendo cola xusto cando vou ao café (non teñen casa? ou algo que facer?)... Que estrés... vou pillar un bombón*. E facer algo.
____________________________
*¿Son a única pringada que cumple a norma non escrita de non empezar o piso de abaixo ata que non se acabe o primeiro? ¿¿Quen carallo estivo arrapiñando no piso de abaixo?? E o que é máis importante... ¿por que a mín non me deixaban empezar os nestlé ata que se acabasen os ferrero roché e alguén pilla os de abaixo?