A morte e o desastre

Ela vomitaba de noite polas esquinas agardando que alguén lle termara do cabelo.

El espertara un día coa certeza absoluta de que morrería novo.

Mentres ela pasaba as noites intentando afogar en copas baratas,
el cruzaba as rúas sen mirar para axudar ao seu destino.

Aquela noite atopouna abrazada a unha maceta enorme das que hai nas beirarrúas.
No canto de volver cruzar, parou onda ela.
Apartoulle o cabelo do rostro, xa impregnado en vómito líquido de alcohol e bebidas gaseosas.

Ela recoñeceu o seu ansiado símbolo do amor verdadeiro
e logo desexou morrer de vergonza.
El pensou que, se cadra, ela morrería nova pero non o sentira.

Marcharon xuntos da man, compartindo as eses dela e os cruces arriscados del,
e chegaron sans e salvos á casa dela.

"Eu vou morrer novo", confesou el.
"Eu xa morrín", respondeu ela.

Fixeron o amor, primeiro como estraños,
despois como namorados,
logo coma nunha película porno.

Fixérono durante anos,
comeron só espaguetis con tomate,
beberon só auga do grifo
e un día naceulles un fillo con forma de mexillón
ao que quixeron coma se tivese forma de flor.

Logo, esqueceron morrer durante décadas.


And all I really want from you is to feel me
As the feeling inside keeps building
And I will find a way to you if it kills me
If it kills me
If it kills me -- Jason Mraz