Pulsa F5

Seica así se actualiza...

Non sei se hai algún F para pedir desculpas pola falta de F5, así que o terei que facer de xeito analóxico.

Para iso, penso que a mellor forma é deixarvos un novo texto... Ese que comecei hai cousa dun mes e tardei semanas en rematar e colgar. Aí volo deixo, coa esperanza de que vos guste.

Aproveito o momento apoético para agradecer as visitas, tanto dos que levades tempo pasando por aquí tomar o café como dos que veñen de descubrirlo. Graciñas, graciñas, graciñas (sigo negándome a poñer grazas, síntoo).


Mesmo se non é preciso xustificar a ausencia, a coxuntura pode aproveitarse para lembrar a entrada no ano, outra vez na cidade olívica e abondo memorable, así como a reunión familiar de reis, na casa, con esa marabillosa irmá miña de barriga crecente por mor dun, seica, Adrián, que, xunto co cuñado-cara-de-teleñeco, conseguiu que á que subscribe lle quedara a cara de pailana que ten na outra foto...
Para os que se rían, direi que teño unha idade cerebral de 22 (a mellor é 20, seica). E xa sei sumar outra vez. Iso si, o Zelda durou menos dun mes. Pero algo debe ter agochado, así que seguirei nintendeando ata acadar a absoluta mestría do videoxogo. Non, non, non deixei de actualizar por xogar. Tamén traballei, e abondo, traduce que traduce, coma agora, aínda á procura dunha nómina a fin de mes, pero moi contenta e chea de proxectos.
Se é que hai cousas que non cambian...

Coma o de inspirarse ao pé do mar. Coma o ben que sentan os cafés e as cañas mirando para el, seña ría ou mar aberto.

Coma a satisfacción de enfiar palabras coma as que vos deixo, unhas veces mellor cosidas ca outras, pero sempre coa ilusión de cando se atopa un lápiz de cores.



Apertas blogueiras.