// we don't look / like pages from a magazine / but that's all right // let's do it all imperfectly //

domingo, mayo 06, 2007

1. se.-















Os seus bicos ás veces eran de pedra e mancaban.
Aínda así, había a quen lle parecían de algodón de zucre.
As súas mans ás veces eran tormentas do deserto e raspaban.
Aínda así, podían parecer sabas de seda.


Eu deiteime a ollar as estrelas e ela faloulles.
Eu respirei o aire da noite na praia e ela chamou ao sol.
Cargou as pilas, eu vin como se ía enchendo dun fluído verde fluorescente,
mentres eu ardía sobre a area, colorada e suorosa.

Busquei un parasol baixo un corpo suave,
arrimeime coma se precisase unha manta.
Ás veces, o parasol era unha espiral moi profunda.
Aínda así, había a quen lle parecía unha cama morna.

Esperei a que a brisa calmase a calor da miña pel, do meu interior.
Esperei a que se desfixese a espiral do parasol para darme sombra.
Ás veces, o pensamento era un mar profundo e revolto.
Aínda así, había a quen lle apetecía un baño.





The Atlantic was born today and I'll tell you how...
The clouds above opened up and let it out.

I was standing on the surface of a perforated sphere
When the water filled every hole.
And thousands upon thousands made an ocean,
Making islands where no island should go.
Oh no.

Those people were overjoyed; they took to their boats.
I thought it less like a lake and more like a moat.
The rhythm of my footsteps crossing flatlands to your door have been silenced forever more.
The distance is quite simply much too far for me to row
It seems farther than ever before
Oh no.

I need you so much closer

I need you so much closer
So come on, come on

Transatlanticsm -- Death Cab for Cutie